مد و پوشاک کودکان صنعتی به نسبت جدید است. از زمان تولید اولین پوشاک تا قرن نوزدهم، کودکان نسخه ی کوچک شده ی لباس بزرگسالان را می پوشیدند و فقط چند استثناء جزئی وجود داشت. اغلب برای کنترل راه رفتن و جلوگیری از خطرات پیش روی کودکان بند هایی به لباس آن ها دوخته می شد، اما باز هم لباسشان، نمونه ی کوچک شده لباس بزرگسالان بود. در اوایل قرن ۱۸ میلادی لباس های بزرگسالان و کودکان از نظر وزنی سبک تر شده و محدودیت کمتری داشت. چندین استایل معروف مثل لباس ملوانی و لباس سواره نظام Husser یا کت Eton، مخصوص کودکان تولید شده بود. تولید لباس برای نوزدان نسبت به دیگر گروه های سنی چالش برانگیز تر بود. معمولا به نوزدان چند لایه لباس بعضا پشمی ( کلا به خاطر ترس والدین از سرما) و همچنین دو کلاه یکی برای لباس روز و دیگری برای لباس شب. حتی شکم بند نیز می پوشاندند. خردسالان تا قبل از ۸ ماهگی لباس های بلند می پوشند و بعد از آن زمانی که باید چهار دست و پا می رفتند و به راه افتادن می افتاندند، لباس های کوتاه و کاربردی تری برایشان دوخته می شد.
در ایالات متحده، تغییرات گسترده ی اجتماعی تاثیر زیادی بر لباس کودکان گذاشت. چرخ خیاطی ها (هر دو نوع خانگی و صنعتی) کار دوخت لباس های افراد خانواده را آسان تر کردند و با شروع جنگ داخلی الگوهای کاغذی به راحتی برای دوخت لباس کودکان در دسترس قرار گرفتند. جنگ داخلی به خودی خود، به خاطر تولید سایزهای استاندارد یونیفرم سربازی باعث تحول پوشاک کودکان شد. خیلی زود، همه ی لباس ها سایز بندی شدند و استایل لباس کودکان به خاطر به وجود آمدن سایز بندی تغییر کرد. تنوع روش های حمل و نقل نیز باعث شد نیاز به استایلی جدید در پوشاک احساس شود. با شروع سفرها با قطار تولید لباس های اسپورت گسترش پیدا کرد، لباس های دست دوز برای دختران و کت های کلفت برای زمان مسافرت پسران تولید شد. در اواسط قرن، استفاده از دوچرخه و کالسکه (برای نوزادان) گسترش پیدا کرد و لباس های مخصوص دوچرخه سواری برای کودکان تولید شد. عروسک های کاغذی، اسباب بازی معروف آن دوره بودند و زمانی که شکل عروسک نوزاد از نمونه ی کوچک شده یک بزرگسال به یک نوزاد واقعی نزدیک شد، لباس هایی برای خود نوزاد و عروسک همراهش با توجه به نیاز نوزاد ایجاد شد. با شروع جنگ داخلی تولید کتان متوقف شد و بالطبع کلاه های Bonnet نیز که جزو لوازم ضروری دختران آمریکایی بود، از سبک لباس پوشیدن کنار گذاشته شد.
در دهه ی ۷۰ میلادی، دوباره محدودیت هایی در استایل لباس بوجود آمد. علی رغم هشدار پزشکان درباره ی آسیب هایی که استفاده از شکم بند در رشد استخوان ها، گردش خون و تنفس ایجاد می کند، دختران خیلی زود در ابتدای جوانی برای شکل دادن به کمر خود از شکم بندهای سفت و محکم استفاده کردند. همچنین کودکان لباس عزاداری به همراه نقاب می پوشیدند. دخترانی که به مدارس شبانه روزی فرستاده می شدند، تمامی لوازم جانبی مادرهایشان مثل بادبزن، جوراب ساق بلند، جوراب شلواری و کلاه های پر را همراه خود داشتند. لباس های آهاردار مرتب و تمیز تر به نظر می رسیدند اما این آهار در پیراهن های مردانه و زنانه باعث می شد فرد احساس راحتی نکند. صنعت پوشاک به سرعت در حال تغییر بود و قرن ها تولید لباس های دست دوز جای خود را به پوشاک کارخانه ای دادند. اما تنها کسانی که کاتالوگ سفارش پستی داشتند، می توانستند از پوشاک کارخانه ای استفاده کنند.
در قرن ۱۹ میلادی، مد آینه ای تمام عیار از جنگ، افسردگی، انقلاب، آزادی زنان، محو شدن اختلاف طبقاتی و رشد شهرها و نزول کشاورزی بود. لباس دوچرخه سواری را عموما دخترانی استفاده می کردند که شلوار ترک می پوشیدند. سرهمی ها اساسا به عنوان لباس مخصوص دوچرخه سواری تبلیغ می شدند و خیلی زود به لباس کار بزرگسالان تبدیل شد و برای کودکان، لباس Brownie نامیده شد و باعث تحول در لباس بازی کودکان شد. پولوشرت در همین زمان بوجود آمد و خیلی زود پلیور های یقه گشاد، یقه دار، سوئیشرت ها و ژاکت های بافتنی برای تمام سنین تولید شد.
وضعیت درحال تغییر زنان، باعث تغییر لباس های فرزندانشان شد. زنان، کار خارج از منزل را شروع کردند و زمان کمتری برای دوخت لباس فرزندانشان داشتند. فعالیت های کودکان آزادانه تر بود، بنابراین انواع گسترده تری از لباس برای بازی و مدرسه نیاز بود. نگرانی برای راحتی فرزندان نیز افزایش پیدا کرد، پس لباس های نرم و راحت شب به اندازه ی لباس های جین محکم اهمیت پیدا کرد. به خاطر محدودیت زمانی زنان، این لباس ها می بایست بادوام بوده و به سادگی تمیز می شدند.
به وجود آمدن پیشرفت های شگفت انگیز بر صنعت لباس تاثیر گذار بود. لاستیک باعث تولید کمربندهایی کشسانی شد، تا پسران جوان بتوانند به جای دامن از شلوار استفاده کنند. لباس های زیر خیلی ایمن تر شد و محدودیت کمتری ایجاد می کردند، با اینکار مادر و فرزند می توانستند در زمان صرفه جویی کرده و به جای اینکه کودک منتظر مادرش برای بستن قلاب باشد خودش می توانست لباسش را بپوشد. در این قرن، کفش لاستیکی تنیس به پوششی عادی و کلاسیک تبدیل شد. مواد مصنوعی باعث تولید لباس های مقاوم در برابر چین و چروک، پوشاکی ضدآب برای خارج از خانه و لباس های زیر لطیفی شد. علاوه براین، لباس های کارخانه ای از نظر قیمت ارزان تر شدند، تا کودکان نیز مثل بزرگسالان بتوانند کمدهایی پر از لباس داشته باشند. در طراحی لباس های کودکان امروزی عواملی مثل سهولت در شست و شو، برچسب های نام طراح(که برخی مواقع بیرون لباس زده می شوند)، ایمنی لباس شامل نسوز بودن لباس خواب، شهرت شخصیت های معروف تلویزیون و ورزشی و قابل پذیرش بودن آن، در نظر گرفته می شوند.
برای مطالعه و آموزش الگو آستین کودک کلیک کنید
مواد خام پوشاک کودک
تولید کنندگان لباس کودک به پارچه های مختلف که به طور خاص از مواد اصلاح شده تولید شده اند، نخ، زیپ و دیگر نگه دارنده ها و وسایل تزیینی نیاز دارند. بیشتر تولیدکنندگان خودشان پارچه ی مورد نیاز را تولید نمی کنند، اگرچه ممکن است روابطی با تولید کنندگان پارچه های نسوز، زیست محیطی با رنگ های ایمن شیمیایی، مواد نرم یا لطیف برای لباس نوزادی و لباس خواب و دیگر موارد خاص داشته باشند. الگوهای مورد نیاز اینکار هم می تواند در خانه طراحی شود و همچنین تامین کنندگان، الگو آماده لباس را فراهم می کنند. چون استانداردهایی برای شکل بدن کودکان بر اساس سن و وزن به وجود آمد، تولید کنندگان می توانستند برای جلب نظر خریدار بر قسمت های دیگر لباس تمرکز می کنند. در مورد مواد خام، این قسمت ها ممکن است شامل یراق، یقه آماده، سرآستین ها، جیب ها، کمربندها، نوارها، حاشیه ها، برش ها، بست ها (دکمه ها، زیپ ها، قزن قفلی ها و…)، پاپیون ها، گل سینه ها، گل های مصنوعی و صله های زانو و آرنج و سیر بی پایان دیگر افزودنی ها باشد.
طراحی لباس کودک
مد و پوشاک کودکان: طراحی ها بر اساس برخی مفاهیم بنیادین انجام می شوند. در لباس کودکان توجه اولیه به راحتی، ایمنی و ظاهر آن است، اما رویکردهای طراحی برای رسیدن به این معیار ها ممکن است بر حسب سن کودک متفاوت باشد. سهولت در نگهداری نیز جزو معیارهای مهمی است که مد نظر قرار می گیرد. زیرا ارزان بودن و چشم گیر بودن ظاهری لباس به تنهایی ارزشی ندارد. در مورد لباس بازی و لباس بیرون دوام آن اهمیت زیادی دارد، در حالی که در یک پیراهن مجلسی، منحصر به فرد بودن و تزیین آن باعث فروشش می شود. عوامل فصلی نیز بر طراحی تاثیر گذار است، این تاثیر محدود به زمستان و تابستان نیست و در تمایلات سبکی کل سال موثر است. به دلیل اینکه قشر نیازمند بسیاری از لباس ها را مجدد استفاده می کنند، ویژگی هایی مثل سجاف ها و سرآستین های بلندتر نیز در طراحی آنها در نظر گرفته می شود. چه لباس تجملی باشد، چه ساده، هیچ چیز ساده ای در طراحی آن وجود ندارد، جزئیاتی مثل دوخت محکم درزها حتی در طراحی لباس های کتان و لباس های بازی در نظر گرفته می شوند.
تولید لباس چندین مرحله ی اساسی شامل برش، دوخت، مونتاژ، تزیین و تکمیل دارد.
1. پارچه ی یک پوشاک به صورت یک طاقه از طول روی بردها یا لایه های دیگر قرار می گیرد که ممکن است بالای ۱۰۰ فوت(۵/۳۰ متر) طول و هزاران لایه (تکه های پارچه) ضخامت داشته باشد. این طاقه های پارچه توسط ماشین های گسترش ساخته می شوند. ماشین الگو، یک نشانگر یا تیغه ی برش دارد که با یک نوار چسبی یا گیره به پارچه بسته شده است، الگو شامل تمام بخش های لباس است که به گونه ای تنظیم شده اند که کمترین میزان پارچه به هدر رود. ممکن است برای برش اجزا لباس از چند نوع ماشین استفاده شود. ماشین ها بر اساس نوع پارچه و دیگر ملاحظات انتخاب می شوند. عملکرد این ماشین های برش شبیه صفحه ی اره، برش زن هایی با تیغه ی دوار، ماشین هایی با تیغه دو طرفه که از بالا و پایین می برد، کلیک کن ها که نوعی حدیده یا پانچ پرس هستند و ماشین های کامپیوتری که از تیغه ها یا اشعه های لیزر برای برش استفاده می کنند، است.
2. سپس تکه های برش شده به را بخش دوخت می برند، جایی که هرکدام از اپراتورها به طور معمول روی یک تکه یا سری تکه ها برای دوخت کار می کنند. ماشین های صنعتی خیاطی از نظر نوع کوکی که ایجاد می کنند و تنظیمات قالب باهم تفاوت دارند. هر دوی این ها عواملی هستند که می توانند در شیوه ی دوخت ماشین و در نهایت تولید پوشاک آن بخش موثر باشند.اپراتور اول ممکن است فقط درزهای صاف را بدوزد، اپراتور دوم ممکن است وصله های آستین ها را انجام دهد، اپراتور سوم درزهای دور کمر را بدوزد و اپراتور چهارم فقط جا دکمه ها را ایجاد کند. بعضی ماشین ها کارشان را به ترتیب انجام می دهند و نتیجه ی کار خود را به دستگاه بعدی منتقل می کنند، در حالی که دیگر ماشین ها( که ماشین های باند نامیده می شوند ) چندین ماشین را در خود دارند که همزمان یک کار را زیر نظر یک اپراتور انجام می دهند.
3. مرحله ی نهایی دوخت، مونتاژ است، در این مرحله تمام تکه ها در کنار هم گذاشته می شوند( مثل آستین ها یا لنگه های شلوار)و لباس نهایی را مونتاژ می کنند. در این بخش اتمام یا تزیین لباس بستگی به شکل آن لباس دارد. اتمام کار شامل مراحل مختلفی است که تولیدکنندگان به آن ” قالب ریزی” می گویند. فرآیند قالب ریزی با اعمال فشار، حرارت، رطوبت، یا ترکیبی از این ها است، که باعث تغییر ظاهر پوشاک خواهد شد. اعمال فشار یک فرآیند اساسی در قالب ریزی و به همان نسبت در چروک سازی و چین دادن پارچه است. چین دار کردن جزو کارهای تکمیلی است که باید قبل از دوخت سرآستین انجام شود، چین دار کردن همچنین قبل از تزئییناتی مثل دوخت جیب در جای مناسب انجام می شود. دیگر تزییناتی که ممکن است با قالب ریزی خراب شوند، مثل گل های ابریشمی یا گلدوزی های بزرگ، بعد از انجام کارهای تکمیلی اضافه می شوند. لباس ها بعد از کامل شدن بر حسب سایز و نوع دسته بندی و سپس بسته بندی یا پک می شوند.
کنترل کیفیت پوشاک کودکان
بیشتر کارخانه های تولید لباس، هنگام تولید لباس کودکان توجه بیشتری نسبت به تولید لباس بزرگسالان نشان می دهند. پارچه و تزیین های لباس بیشتر باید با توجه به ایمنی آن ها انتخاب شوند و ظاهر لباس و جزئیاتی مثل دوخت محکم درزها برای راحتی کودکان مورد توجه قرار می گیرد.
کیفیت لباس طی فرایند تولید بررسی می شود، اپراتورهای ماشین خیاطی معمولا بر اساس تعداد تکه ها حقوق می گیرد، کارشان در بخش کنترل کیفی بررسی می شود و درصورت اشتباه رد می شوند. خود دستگاه نیز به طور معمول کنترل می شود و اگر دستگاهی کار خود را درست انجام ندهد یا عملکرد ضعیفی داشته باشد، استفاده از آن در فرآیند تولید متوقف می شود. مراحل تکمیل کار نیز به طور روتین کنترل می شوند و قبل از اینکه لباس ها برای فروش بسته بندی و در جعبه گذاشته شوند، بازرسان لباس ها را از نظر شل بودن بافت، ایرادات و ظاهر کلی دقیق بررسی می کنند.
آینده پوشاک کودکان
در طول چند قرنی که مد و پوشاک کودکان دوخته می شود، کودکان از دنبال کنندگان مد به تعیین کنندگان گرایشات مد تبدیل شده اند. کارشناسان مد سلیقه آنها در زمینه رنگ، نوع پارچه، طراحی، لوازم جانبی و دیگر ابعاد پوششی به طور دقیق بررسی می کنند و بزرگسالان آن را کپی می کنند. به خاطر وجود اینترنت، گرایشات موجود در سبک لباس به سرعت جهانی می شود و کودکان نیز مانند والدینشان جذب ماجرای تغییر مد شده اند و به همان نسبت از ظاهر و راحتی یک لباس آگاه هستند. قطعا پیشرفت فناوری در آینده بر تمام صنعت تولید لباس تاثیر گذار خواهد بود اما اگر می خواهید با آخرین مد روز پیش بروید، بهتر است توجهتان روی کودک ۶ ساله ی مورد علاقه تان باشد.
با حضور در کلاس های طراحی لباس و الگو سازی آکادمی هنرپارس می توانید طراحی و دوخت لباس کودک را همین امروز شروع کنید و خیلی زود کسب و کار خود را در این عرصه راه اندازی نمایید.
در مقالات گذشته رسم الگوی بالاتنه کودکان را برای شما آموزش داده ایم
