- خلاصه ای از تاریخچه ی دوخت سفارشی (Bespoke)
- سیستم های برشکاری ، چرخ های خیاطی و تولید لباس های حاضری
- لایه کاری این صنعت را برای همیشه متحول کرد
- دوخت سفارشی امروزی
- روش های متفاوت خیاطی
- خیاطی لندن در مقایسه با خیاطی ایتالیایی
- خیاطی اتریشی و آلمانی
- خیاطی آمریکایی
- دوخت سفارشی امروزی : از مد روز تا سبکی همیشگی
- نتیجه گیری
امروزه بسیاری از افراد لباس های حاضری یا سفارش تولید کارخانه ها را می پوشند و تنها عده ی معدودی لباس هایی با الگو و دوخت سفارشی را می پوشند، این در حالی است که ۲۰۰ سال پیش همه ی لباس ها با دست دوخته می شدند. این مقاله به بررسی چگونگی تبدیل شدن لباس های دست دوز خیاطان از محصولی روزمره با قیمت های متنوع و کیفیت های مختلف به محصولی انحصاری و گرانقیمت می پردازد.
تصویری از پوشش مردان در حدود سال ۱۸۴۰ ، دوره ای که همه ی لباس ها با دست دوخته می شدند.
خلاصه ای از تاریخچه ی دوخت سفارشی(Bespoke)
در قرن ۱۸ ام تا قبل از اختراع چرخ های خیاطی ، همه ی لباس ها با دست برش و دوخته می شدند، مثل کاری که خیاطان سفارشی دوز امروزی انجام می دهند. البته روش به دست آوردن اندازه ی مورد نظر با روش های امروزی تفاوت داشت. در اواسط قرن ۱۸ روش کشیدن الگو راز کسب و کار خیاطان بود و این راز را به هیچ کار آموزی نمی گفتند، مگر زمانی که یک خیاط بزرگ ، کسب و کارش را به کسی که آن را خریده بود، انتقال می داد. در گذشته به نسبت امروز، اندازه گیری های بیشتری انجام می شد. به همین خاطر، کیفیت کار دست دوز، شگفت انگیز و اندازه ها خیلی نزدیک به سایز بدن بود.
یک مغازه ی خیاطی در دوره ی ویکتوریا
در قرن ۱۹ ، شهر لندن شبیه یک فروشگاه بزرگ خیاطی بود و افرادی از سراسر امپراطوری به آن مراجعه می کردند. بخش غربی مملو از خیاطان سفارشی، تولید کنندگان پیراهن، بازرگانان پارچه و شمار زیادی از تولید کنندگان کت و شلوار و جلیقه بود، که مستقیما از خانه های فقیرانه و پرجمعیت خود در بخش شرقی، کار خود را انجام می دادند. لندن اولین پایتخت خیاطی جهان بود و در سراسر دنیا استایل انگلیسی و پارچه ی بریتانیایی به اوج ظرافت معروف بودند و حتی خیاط های لندن به همین خاطر در سراسر جهان شهرت پیدا کردند.
لباس های آنان بر حسب نیاز مردان، زنان و کودکان در هر محدوده ی قیمتی موجود بود. به دلیل اینکه تعداد لباس های حاضری به تولید انبوه نمی رسید، فقیرترین شهروندان مجبور بودند یا لباس های کهنه و دست دوم حراجی ها را بخرند یا از لباس هایی که در خانه درست می کردند، استفاده کنند. فروشگاه های زنجیره ای پذیرای قشر متوسط جامعه بود. خدمه ی افراد ثروتمند، اغلب لباس های کهنه ی کارفرمای خود را به عنوان هدیه یا پاداش دریافت می کردند و حتی ممکن بود برخی از خدمه برای کسب درآمد بیشتر، آن ها را بفروشند. در حومه ی شهر و منطقه سکونت قشر کارگر، خیاطان لباس ها را با قیمت کمتر و با استفاده از پارچه های ارزان می دوختند، اما باز هم با توجه به درآمد متوسط افراد فقیر، این لباس ها گران بود. در بیشتر مواقع، درآمد اصلی این خیاطان از طریق تولید لباس برای مراکز خیاطی بزرگی بود که برخی کارهای خود را به خیاطان خارج از شهر می سپردند.
برای آموزش طراحی مد و آموزش طراحی لباس زنانه کلیک کنید
